Het eerste populaire zomer-open-air concert van de Koninklijke Harmonie St. Cecilia 1836 Vaal moest het worden. Maar de weergoden waren afgelopen zondag de wispelturigheid zelve. Blauwe luchten, zwarte wolken, fikse buien, wisselden elkaar dermate onvoorspelbaar af, dat zelfs de buienradar er van in de war raakte.
De grote trailer, door de firma Gehlen-Schols welwillend beschikbaar gesteld, met daarvoor het grote podium, stonden weliswaar klaar, maar de harmonie nam toch maar het zekere voor het onzekere en bracht alsnog de “Obelisk” in gereedheid. Een goede beslissing, zoals achteraf wel is gebleken. In de zaal zat de stemming er al snel in, te danken aan de prima repertoirekeuze voor dit concert en een gemotiveerd, enthousiast spelend korps.
De harmonie opende met de Carmen-ouverture, aanstekelijk blijmoedige muziek en vervolgde met het Leitmotiv van het concert, “Music” als de grote onontbeerlijke liefde van John Miles. Vervolgens Alfred Reeds “El Camino Real”, een snelle rit over de “Koninklijke weg” en prachtige melodieën om bij weg te zwijmelen. Filmmuziek leent zich perfect voor deze populaire concerten. Vaak herkenbare melodieën bij grote vaak ook nog uit het verleden gekende films. Ennio Morricone schreef voor “Once upon a time in the West” (met Claudia Cardinale) en “The good, the bad and the ugly” (met Clint Eastwood) en John Williams voor “The raiders of the lost ark”‘ en “Star Wars”. Zijn “Symphonic Marches” sluit af met de “Olympic Fanfare” voor de Olympische Spelen van Los Angeles (1984). De musical mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Melodieën uit “The Lion King”, de musical met de prachtige decors, de exotische fantasierijke figuren en de kleurrijke kostuums.
Na de pauze startte de harmonie met een paso doble, die in een zomerconcert natuurlijk niet mag ontbreken, “Amparito Rocca”. Griekenland blijft, ondanks de crisis een prachtig vakantieland. Hardy Mertens beschreef in zijn “Kyklades” muzikaal drie eilanden van de Cycladen: Paros, Naxos en Santorini, met aanstekelijk snelle muziek en langzame melangolieke klanken.Een volle “Obelisk”genoot hoorbaar en zichtbaar, was duidelijk in de stemming, “in the mood”‘. Met deze evergreen van Glenn Miller gingen alle remmen los. Deze compositie is de harmonie haast op het lijf geschreven. De fluitjes en de bravo’s en brava’s waren niet van de lucht. Filmster Johnny Dep speelde de hoofdrol in “The pirates of the Carribean”. De filmmuziek verklankt de strijd op zee, compleet met kanonnenvuur en massale degengevechten, maar ook de romance tussen piratenkapitein Jack Sparrow en zijn geliefde Elisabeth. Aanstekelijk is zeker de lachende charleston “The laughin’ charleston” van Jef Penders, die het orkest beurtelings instrumentaal laat lachen, onderstreept door het toch al aanstekelijke ritme van de charleston. Er volgde nog een tweede musical. De musical van de macho vetkuiven, de rock and roll en de gangs uit de Amerikaanse 50-er jaren, bekend geworden van de film met John Travolta en Olivia Newton John.De harmonie sloot af met twee typische zomerhits vervat in de “Latin Pop Special”, “Bailamos” van Enrique Iglesias en “Livin’ La Vida Loca” van Ricky Martin. Een volle “Obelisk”, die met volle teugen had genoten, beloonde “de Moeziek” met langdurig applaus en een welgemeende staande ovatie. Dirigent Gerhard Sporken had nog twee Zugaben in petto, de mars “Arsenal” van Jan van der Roost en het onverwoestbare en steeds weer spectaculaire “Hoottenanny”.Dirigent/muzikaal leider Gerhard Sporken werd beloond, deze keer niet met bloemen, maar gezien de aankomende terrastijd met een tray Belgische biertjes. De harmonie gaat even met vakantie en pakt dan snel de draad weer op, want in november al wachten het grote, bijzondere concert samen met harmonie St. Catharina Lemiers, het Ceciliafeest en natuurlijk is ook de traditionele revue al weer in voorbereiding. “De Moeziek” ziet u dan graag weer terug!
JK