Een van de oudste tradities van onze vereniging is het muzikaal begeleiden van processies. Dit jaarlijks terugkerende fenomeen is diep geworteld in het Limburgse landschap. Vroeger nam onze harmonie deel aan de processies bij Klooster Bloemendal, de St. Jozefkerk en St. Paul in Aken. Naast het koperensemble, dat de processie ter ere van Maria ten hemelopneming naar de Lourdesgrot in het bos begeleidt, spelen we ook een rol bij twee andere processies: die van Vaals en Holset. De Broonk van Holset is misschien wel een van de meest bijzondere processies.
Hoewel het dorpje Holset vrij klein is, geniet het bekendheid door zijn authentieke kerkje, de verering van de Heilige Genoveva, de Lambertusbron en de zeldzame vroedmeesterpad. De processie voert door het prachtige Limburgse landschap, helemaal tot aan kasteel Vaalsbroek. Naast onze harmonie nemen ook het mannenkoor en de schutterij uit Vaals regelmatig deel aan deze processie. Na afloop wordt in de tuin van de pastorie een gezellige middag met alle verenigingen doorgebracht. Onze jeugdleden krijgen op deze dag, de eerste zondag na Pinksteren, hun vuurdoop: de traditionele eerste “schnaps” wordt hier gedronken… hik.
Hans Pelzer schreef een ludieke voordracht over DE HOZELDERBROONK in het Vaalser dialect. 🎵🎶
DE HOZELDERBRONK
De zon an der hemmel, de loet blietse blank,
der rok en de kap die blieve in der schrank.
De mauwe erop de allerbeste zenn,
mit auto of fahrrad junt vuur derhenn.
En kom vuur da aan doh owe op dea berg,
da stunt doh ad honderde luuj veur jen kirch.
De zenger jaans nob¸ mit striksje en frack,
de schutse die übe noch et loofe tsack – tsack.
Die janse kleng engelschere wade ad jeduldig,
dohenger de maagde, wat kieke die onschuldig.
Der pastoer en de hemmeldreier stunt ad op sproonk,
de moeziek spealt wier de Hozelderbroonk.
Der Schiepesch veurop, zoe stramm wie n’keats,
beant eemohl noh links en da wier noh reats.
Da komme os vrauwe die zunt annet noeschele,
die hant bestemt nit van et beane de moel annet voezele.
Doh henger de moeziek, jans stramm in et jelid,
noh Hozelt jeet schlieslich jidderenge mit.
Da komme de mansluuj, dohenger de schutse,
die ballere beej der zeijen der hemmel vol blutsche.
Als letste de zenger jenauw veur pastoer,
die zenge et tantum ergo tswar addens jet hoer.
Mer dat hant de zenger ad ummer verstange,
da weat eben noch ens op neu ajevange.
De engelschere streue hun blumschere roonk,
dat alles jehuurt beej de Hozelderbroonk.
Zoe trekke vuur roonk langs velder en weie,
vuur welle ozze herrjot joh schlieslich jet beie.
En komme vuur ajen kirch wier ajemaschiere,
da is doh der Jerrad va Frank annet bajiere.
Dea schleeft al zing dusche en steul vlot ereen,
et Mia dat steet ad jereed mit der peen.
Dem heut et da schleunichst ereen in die deur,
en in et Klüksje doh stunt ad de jietter derveur.
Der van Erminge, noch zonne komische kwast,
dea bükt op de luuj ‘op et terras – op et terras !!!
Die hauwe nit van moeziek en jezaank an der theke,
die losse zich leiver van die Prüsse bez……….
Os kenn et nuus vrekke, vuur tseje hun de koonk,
en speale jeweun de Hozelderbroonk.
Doesch wie de reier, de tsong oes der moonk,
mer henger jen kirsch doh jeet et ad roonk.
Die jonge va Ville die stunt at tse tsappe,
met der Vandoorn der henger, dat mos einfach klappe.
De dusche vol brutschere, n’friet mit n’woasch,
mer et schlimste va alles is ummer dea doasch.
Mer da kunt der Willem, zet jonge lot joh,
en lot mich hei nit mit die bierschere stoh.
Dat broert dea os wirklich nit tsweimohl tse zaare,
e bier en e brutsche, vuur lossen et os schmache.
Vuur lepsche die denger noch vlotter wie enne hoonk,
ooch dat is dat schuns an die Hozelderbroonk.
Dat is zonne daach da kennt mer jeng zorje,
de zenger die zenge “Am kühlenden Morgen”.
Et Ansche va Mürer wie n’diva in spee
dat trilliert doh warhaftig e reng hohes C.
En jiddesrmohl drinkt et zich e biersche derhenger,
va mohl tse mohl weat dat C ummer renger.
Zoe mansche blözer zich op zing tröt erum kwealt,
wenn der Frenz en konsorte doh dixiland spealt.
Der Erik va Voldesch, ooch dat is jeng wiets,
vool harelevol beej zon maagd van de fiets.
Vool ovve op zie horn, jenau mit zing koonk,
vor deur wohr ende Hozelderbroonk.
Der vroedmeesterpad zoe weade die jenant,
of die noen der Schaak befruchtet hant?
E is tswar jenge vreusch, dat is zie jeluk;
mer seitdem drerhte waai de eier oppen ruk.
Et Elsje i zing boks noch enne joldvisch voonk,
ooch dat wohr n’jeschiegt van de Hozelderbroonk.
Alles weat modern, dat auds dat verjeet,
mer uvver ee deel leif vrunde zaach ich uuch bescheet.
Zoelang wie et de moeziek jift¸ en vuur blieve jezoonk,
zoelang speal vuur noch de Hozelderbroonk.
H. Pelzer, 1991