KONINKLIJKE HARMONIE ST.CECILIA 1836 VAALS,
BIGBAND “BEEG” EN
ZANGSOLISTE MARJOLEIN HEIJLTJES

Ik pretendeer zeker niet een muziekrecensent te zijn, maar ga voor mijn verslag van het concert “CONNECTIONS” zaterdag 2 november jl. uit van mijn eigen waarneming en de reacties van medebezoekers van het concert. Gezien de uitverkochte zaal “Obelisk” waren de verwachtingen hoog gespannen. En die verwachtingen werden zaterdag jl. volledig waargemaakt. Om dus maar met de conclusie te beginnen: Een geweldige uitvoering van twee orkesten die mekaar goed aanvoelden en aanvulden en soliste Marjolein Heijltjes, die met haar prachtige stemgeluid schitterde en het publiek met haar sympathieke verschijning voor zich wist te winnen. Er was bij beide orkesten en bij de soliste een duidelijk klik met het publiek.

Debet aan het succes was zeer zeker ook de keuze van het repertoire, waardoor de pure en toegankelijke blaasmuziek van de Koninklijke harmonie goed tot zijn recht kwam, zoals in CURTAIN UP van Alfred Reed en de extravagante MARCH BOU-SHU van Satoshi Yagisawa. De harmonie bewees met PORGY AND BESS van Georg Gershwin in een arrangement van James Barnes en March nr. 2 en Walz nr. 2 van Dmitri Shostakovich ook met jazz-getinte muziek goed uit de voeten te kunnen. BEEG mocht schitteren in zeer gevarieerde bigbandmuziek, waar de solisten alle gelegenheid kregen om uit te blinken, zoals in MINUANO van Pat Metheney. Samen met de harmonie begeleidde de bigband soliste Marjolein Heijltjes in DE ZEE van John Ewbank en IT’S SO QUIET van “Björk”. De harmonie begeleidde de soliste in COLORS OF THE WIND uit de musical “Pocahontas” en Tina Turner’s RIVER DEEP, MOUNTAIN HIGH. Daar waar beide orkesten in goed geselecteerde muziekstukken samenspeelden was het orkest één harmonieus geheel, zoals in THE NUTCRACKER IN SWING van Piotr Illch Tchaikovsky in een arrangement van Jasper Staps, in Shirley Bassey’s BIG SPENDER en het prachtige en indrukwekkende CONNECTIONS van Bert Joris, het titelstuk van het concert.
Twee kapiteins op één schip vraagt om problemen, maar de twee dirigenten Patrick Sporken en Richard Didden samen op de bok maakten daar geen probleem van, sterker nog: Het zag er muzikaal kameraadschappelijk mooi uit. Beide dirigenten onderstreepten de goede onderlinge verstandhouding en afstemming nog eens te meer door hun solo-battle trompet-bugle in het muziekstuk CONNECTION.
Apart vermeldenswaardig is de presentatie van het concert door Kasper Donners, die niet alleen de afzonderlijke muziekstukken van uitleg voorzag, maar met name telkens weer op originele en vaak humoristische wijze de link met het centrale thema CONNECTIONS wist te leggen. Presidente Ellen von Wintersdorff glom na afloop met recht van trots. De leden verantwoordelijk voor de organisatie, de muziekcommissie en uiteindelijk de uitvoerende orkesten en de dirigenten hadden een prestatie van formaat geleverd. Goed professioneel geluid en licht bleken geen overbodige luxe. Organisatie opgelucht, muzikanten tevreden, publiek van alle kanten complimenteus: Dan mag dit concert met stip aan de annalen, de kroniek van de harmonie, worden toegevoegd.
Één puntje van mineur, buiten de schuld van de harmonie: Een dergelijk concert verdient een gezellige nazit van bezoekers en muzikanten, maar dat is door een gesloten Grand-Café helaas niet mogelijk.

Jo Kern, ere-president Koninklijke Harmonie St. Cecilia 1836 Vaals

Deel dit bericht.