CONCERTREIS WROZLAV POLEN mei 2004 MUZIKAAL EERBETOON IN BIRKENAU/AUSCHWITZ
Onderdeel van de concertreis van de harmonie naar Wrozlav / Polen in 2004 was naast een galaconcert in het concertgebouw / studio van de Poolse radio, een openluchtconcert in Wrozlav, een muzikaal bezoek aan het plaatselijke verpleeghuis en een bezoek aan ook een reis naar Ausschwitz.
Na enige diplomatieke heen-en-weer-correspondentie met Poolse vertaling was het gelukt om toestemming te verkrijgen een muzikaal eerbetoon te brengen in het voormalige concentratiekamp Birkenau / Auschwitz. Het zou een zeer gedenkwaardige dag worden.
De eerste statie was het opvangkamp Birkenau, waar zich ook het monument voor alle slachtoffers van Birkenau/Auschwitz bevindt. Vanaf de toegangspoort voert een 1 kilometerlange rechte, met kuilen en stenen bezaaide weg, naar het monument. De weg wordt aan beide zijden geflankeerd door barakken en fundamenten en resten van barakken, van de weg gescheiden door tussen betonnen palen gespannen hoogspanningsprikkeldraad.Langs de weg een spoorlijn die net voor het monument letterlijk en figuurlijk dood loopt. Op twee plaatsen is het prikkeldraadhekwerk onderbroken door poorten, die rechts en links toegang gaven tot de barakken, waar de mensen bij aankomst naartoe werden gedirigeerd. De harmonie en haar gevolg begaf zich ingetogen musicerend, in processie, over deze weg naar het monument, vier processiemarsen lang. Bezoekers sloten aan. De harmonie droeg een krans mee, die bij het monument gelegd zou gaan worden. Die rechte weg, deze indrukwekkende omgeving, de stilte met alleen het geluid van schoenen op grind, die formatie blauw geuniformeerde muzikanten, processiemarsen, die wel speciaal voor deze gelegenheid hadden kunnen zijn geschreven: het bezorgde menigeen een brok in de keel, ontlokte menig diepe zucht en er werd hier en daar een traan weggepinkt. Het was een emotioneel beladen kilometer. Voor de Vaalser harmonie, maar ook voor eenieder persoonlijk, een historische kilometer. Burgemeester Quint nam bij het monument, waar veel bezoekers zich hadden verzameld, het woord en wees op deze plek als triest bewijs hoezeer het met mensen en tussen mensen fout kan gaan en hoezeer zelfs in een Europa van eenheid, samenwerking en vrijheid het gevaar nog steeds op de loer ligt, inspelend op de tekst die in vele talen op de gedenkstenen bij het monument bebeiteld staat: “Laat deze plaats eeuwig een kreet van wanhoop zijn en een waarschuwing aan de mensheid”. Haar toespraak maakt op iedereen diepe indruk. Taalbarrieres leken geslecht, iedereen verstond en begreep waar het over ging.