Vrijdagavond 11 mei jl. was de Kopermolen even het Mekka van de slagwerkers.
Lasse Lemmer tracteerde met zijn slagwerkers van de drumband van de Koninklijke Harmonie het talrijke publiek in een tot de laatste plaats gevulde Kopermolen op een spetterend en spectaculair concert. Het was inderdaad een concert met zeker meer dan wat trommels, pauken en marimba. Lasse demonstreerde aan de hand van de 5 categorieën slagwerk (trommels, pauken, melodisch slagwerk, set-up en alle klein percussiemateriaal) de veelzijdige mogelijkheden van dit arsenaal aan instrumentarium.
Hij werd daarbij naast de drumband van de harmonie bijgestaan door zijn broer Lino op basklarinet, Lorenz Sparrenberg op klarinet en sopraansaxofoon, allen uit de opleidingskweekvijver van de harmonie, en gastspeelster Mara Thomas op piano. De drumbandleden Jeroen Gehlen, Sven Hassert, Sean van Horck, Carsten Hupperetz, Jorn Leuchter, Dylan Lindelauf, Konstantin Schmitz, Roy Simon en Cindy Smeets maakten gebruik van het hele scala aan slagwerkinstrumenten: kleine trom, pauken, marimba, set-up, vibrafoon, vibraslap, tamtam, floortrom, triangel, beatring, bekken, windchimes, klokkenspel, fingercymbals, schelringen, bongo’s en tomtom. Het programma varieerde van modern (“Mechanical” van slagwerkdocent Henrico Stevens, waar Lasse het set-up, of samengesteld slagwerk of eenvoudigweg het drumstel, optimaal en in alle ritmische variaties en toonaarden liet klinken) tot klassiek (de prelude uit de Cello-suite van J.S,. Bach, waar Lasse zijn lievelingsinstrument de marimba bespeelde), van klezmer (“Der weendende Marshelik” van Hardy Mertens met Lorenz Sparrenberg op klarinet) tot jazz (“Furioso & Valse” van Earl Hatch, Lasse op marimba, samen met broer Lino op basklarinet), van tango (“Tango per Due” van Ivo Weijmans met Lasse Lemmer en Roy Simon vier handen op één marimba) tot blues (“Psychedelic Blues”, een compositie van Lasse zelf op marimba en Lino basklarinet en Lorenz klarinet).
Hij werd daarbij naast de drumband van de harmonie bijgestaan door zijn broer Lino op basklarinet, Lorenz Sparrenberg op klarinet en sopraansaxofoon, allen uit de opleidingskweekvijver van de harmonie, en gastspeelster Mara Thomas op piano. De drumbandleden Jeroen Gehlen, Sven Hassert, Sean van Horck, Carsten Hupperetz, Jorn Leuchter, Dylan Lindelauf, Konstantin Schmitz, Roy Simon en Cindy Smeets maakten gebruik van het hele scala aan slagwerkinstrumenten: kleine trom, pauken, marimba, set-up, vibrafoon, vibraslap, tamtam, floortrom, triangel, beatring, bekken, windchimes, klokkenspel, fingercymbals, schelringen, bongo’s en tomtom. Het programma varieerde van modern (“Mechanical” van slagwerkdocent Henrico Stevens, waar Lasse het set-up, of samengesteld slagwerk of eenvoudigweg het drumstel, optimaal en in alle ritmische variaties en toonaarden liet klinken) tot klassiek (de prelude uit de Cello-suite van J.S,. Bach, waar Lasse zijn lievelingsinstrument de marimba bespeelde), van klezmer (“Der weendende Marshelik” van Hardy Mertens met Lorenz Sparrenberg op klarinet) tot jazz (“Furioso & Valse” van Earl Hatch, Lasse op marimba, samen met broer Lino op basklarinet), van tango (“Tango per Due” van Ivo Weijmans met Lasse Lemmer en Roy Simon vier handen op één marimba) tot blues (“Psychedelic Blues”, een compositie van Lasse zelf op marimba en Lino basklarinet en Lorenz klarinet).
Het programma varieerde van modern (“Mechanical” van slagwerkdocent Henrico Stevens, waar Lasse het set-up, of samengesteld slagwerk of eenvoudigweg het drumstel, optimaal en in alle ritmische variaties en toonaarden liet klinken) tot klassiek (de prelude uit de Cello-suite van J.S,. Bach, waar Lasse zijn lievelingsinstrument de marimba bespeelde), van klezmer (“Der weendende Marshelik” van Hardy Mertens met Lorenz Sparrenberg op klarinet) tot jazz (“Furioso & Valse” van Earl Hatch, Lasse op marimba, samen met broer Lino op basklarinet), van tango (“Tango per Due” van Ivo Weijmans met Lasse Lemmer en Roy Simon vier handen op één marimba) tot blues (“Psychedelic Blues”, een compositie van Lasse zelf op marimba en Lino basklarinet en Lorenz klarinet).
Er klonken zelfs acht handen op één marimba (Lasse Lemmer, Roy Simon, Dylan Lindelauf en Carsten Hupperetz met “Comptine d’un autre été: l’ après midi” van Yann Tiersen) . Lasse schreef twee werken uit het programma zelf (“Percussion Overture” voor de voltallige drumband en “Psychedelic Blues”) en arrangeerde een viertal composities. Dit werkt klaarblijkelijk aanstekelijk want van de jongste slagwerker van het stel, Dylan Lindelauf (15 jaar) ging een eigen mooi melodieuze compositie in première (“Tears for Septimus”), waarin hij zoveel mogelijk slagwerk(ers) aan het werk zet.
“Wonderfull Lake of Genova” van Lasse’s eerste slagwerkdocent Henk Martens speelde Lasse op vibrafooon samen met Mara Thomas op piano. Met de “Trommelsuite” van Siegfried Fink en Etude 67 uit de “Etuden für Timpani Heft 1” van Richard Hochrainer speelde Lasse naast de Cello Suite nog twee werken die ook als toelatingsexamenstukken voor het conservatorium gelden.
Al met al een bijzonder muzikale avond die met langdurig applaus voor de uitvoerenden werd afgesloten. Een succesvolle avond voor Lasse Lemmer, als solist, als componist-arrangeur en als instructeur van de drumband van de Koninklijke Harmonie én als aanstaand student slagwerk aan een van de conservatoria van Keulen of Detmold. Winst voor de harmonie: muzikale opleiding van jonge muzikanten en opvang in de harmonie werpen haar vruchten af en zijn meer dan rendabele subsidie-investering. Winst voor Lasse: succesvol opgeleid en groot geworden in de harmonie, op weg naar een professionele carrière. Maar ook verlies voor de harmonie: de harmonie raakt haar beste slagwerker grotendeels kwijt. Het devies is en blijft aldus: blijven investeren in opleiding en opvang om de kweekvijver van muzikaal talent te blijven voorzien om ook na 175 jaar de toekomst van een belangrijke culturele vereniging als onze harmonie veilig te stellen.